Commis­sie­bij­drage Raads­brief door­ont­wik­keling wijk­plat­forms

Wat fijn dat we met elkaar kijken hoe we de problemen op kunnen lossen, die helaas zijn ontstaan door het afschaffen van de wijkraden. We sluiten ons daarin graag aan bij de observaties van EenUtrecht. Ik heb [7] vragen.

Ten eerste. Uit de eindrapportage van april vorig jaar blijkt dat er behoefte is aan meer deelname, inclusiviteit en representativiteit. Wil de wethouder onderzoeken met welke tegenprestatie we mensen kunnen aanmoedigen deel te nemen aan wijkplatforms? Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan ondersteuning bij mantelzorg of kinderopvang, of een bibliotheek abonnement.

Ten tweede, de wethouder schrijft: ‘We willen in 2023 starten met een burgerberaad en dit in 2024 afronden.’ Dit is dezelfde planning als het burgerberaad van de jaarwisseling. Op welke manier gaat het college de ervaringen tussen deze twee initiatieven delen en worden learnings benut?

Ten derde. Wijkplatforms vragen zich af wat nu precies de bedoeling is, ze vragen om voorlichting. Zelf woon ik al 15 jaar in Noord-Oost, waar kennelijk een gevestigd wijkplatform is. Ik ben een betrokken inwoner, maar heb geen idee wat een wijkplatform voor mij zou kunnen betekenen. Zelfs voor mij als bovenmatig betrokken inwoner heeft het de associatie van ‘wat praten en samen koffiedrinken’. In hoeverre wil de wethouder onderzoeken of het vormen van subgroepen, eigenlijk naar evenbeeld van de commissies waarin wij nu spreken, mensen kunnen motiveren deel te nemen? Bijvoorbeeld: ecologen Noord-Oost, of Studenten & Starter-fans Leidsche Rijn? 😉

Ten vierde. In de evaluatie van het gevestigde, professionele wijkplatform Noordoost staat: ‘Er zijn relatief veel oudere bewoners actief van 55+ en in de leeftijd 60-70 jaar–dat zijn over het algemeen mensen met wat meer tijd.’ De Partij voor de Dieren verbaast zich hier niet over. Maar ik vermoed dat elke partij die hier vandaag aanwezig is graag wil dat elk type inwoner zich vertegenwoordigd voelt. Uit onderzoek naar burgerberaden blijkt dat vergoeding echt helpt. Mijn vraag is: wat is de wethouder een representatieve en evenwichtige vertegenwoordiging (ja, in financiële termen) waard?

Ten vijfde. We lezen dat veel wijkplatforms niets terug horen van de gemeente. Zou de wethouder naar een manier willen zoeken waarop platforms ook met formele schriftelijke vragen kunnen werken? Dus waarbij er een penvoerder is en het aantal te beantwoorden vragen voor de gemeente dus overzichtelijk blijft?

Punt zes: in hoeverre wil de wethouder expliciet ecologen, en inwoners met grote kennis van dier en natuur, uit de wijk uitnodigen om mee te praten over ontwikkelingen? Op welke manier zouden zij bereikt kunnen worden?

Mijn laatste punt: Onlangs ontving de raad een raadsbrief over de voortgang van de buurtagenda’s rondom wijk- en buurtaanpak. In hoeverre ziet de welhouder dat deze beleidsvelden elkaar versterken, en kan ze toezeggen om van deze versterking ook daadwerkelijk werk te maken (en zo ja, hoe dan?)