Commis­sie­bij­drage Actieplan geluid

Commissie Stad & Ruimte, 13 juni 2019

Het Actieplan Geluid gaat vooral in op geluidsoverlast veroorzaakt door verkeer. 8000 inwoners slapen slechter dan normaal door het ervaren van geluidsoverlast. En op de RIB bleek dat doorgaande wegen in de bebouwde kom voor meer overlast zorgen dan de snelwegen om de stad heen. Want: de afstand tussen snelwegen en gevels is groter, er staan meer bomen tussen, en er zijn geluidsmuren. Op de RIB hoorden we dat het verkeer steeds meer gebundeld wordt op doorgaande wegen, waardoor de wijken stiller worden, maar de bewoners aan de doorgaande wegen meer overlast ervaren. Onze vraag is: hoe gaat het college dit probleem oplossen? Is het mogelijk om aan die doorgaande wegen meer bomen (en dan vooral loofbomen) aan te platen, of vergroende geluidsmuren aan te leggen, of gevels met veel herrie te voorzien van groen? Groen absorbeert namelijk (een loofboom kan tot 8dB geluid doen afnemen).

In de zienswijze had GroenLinks het over geluid veroorzaakt door evenementen. Hier begonnen wij vijf jaar geleden al over. Ook wij zien in de locatieprofielen meer aandacht voor geluidsbelemmering. In het actieplan zien we de zin: “Komend jaar worden er locatieprofielen voor evenementenlocaties opgesteld. Bij het opstellen van deze locatieprofielen hebben we de ambitie om daar waar mogelijk de geluidnormen naar beneden bij te stellen.” Vraag: kan de wethouder toezeggen vanuit het aspect van volksgezondheid deze ambitie scherper en indringender te formuleren. Want de woorden “waar mogelijk” storen ons. Het is altijd mogelijk om geluid terug te schroeven. Je moet het willen. Waar mogelijk kun je vervangen door “vaker dan nu”, of je kunt bepaalde parken en natuurgebieden aanwijzen als stille gebieden. Graag een reactie.

Tot slot, de akoestische situatie van Utrecht wordt vastgelegd in een akoestische kaart, en zo worden voorgenomen maatregelen uit het vorige Actieplan Geluid geëvalueerd. Voor deze akoestische kaart wordt, en dat is natuurlijk ook wel logisch, gebruik gemaakt van harde normen. Oftewel: meten, want dat is weten. Toch is hinder van geluid zeker ook een subjectieve ervaring. En er kunnen dus buurten zijn waar bovengemiddeld veel inwoners geluidsoverlast ervaren, zonder dat de normen overtreden worden. In die buurt bestaat dan wel stress en ongezondheid, en ondertussen is er wel een systeem waar klachten geregistreerd en verwerkt worden. Onze vraag is dan ook: kan in het kader van het Actieplan Geluid deze subjectieve ervaring meegenomen worden om middels het analyseren van geluidsklachten van inwoners (nieuwe) knelpunten te signaleren en vervolgens maatregelen te treffen?