Commis­sie­bij­drage Reken­ka­mer­rapport Pleisters Plakken 

Voorzitter, zoals het hoort, allereerst dank aan de Rekenkamer voor het gedegen onderzoek en het inzichtelijke rapport.

Een rapport dat een enorm dilemma laat zien: het huidige, ruime budget is niet toereikend om de mensen die nu van de armoederegelingen gebruik maken voldoende te ondersteunen. Moeten er dan maar minder mensen bediend gaan worden, terwijl bekend is dat armoede toeneemt en er ook nu mensen buiten de regelingen vallen die er eigenlijk in moeten? Of verhogen we het budget voor de regelingen, en ondersteunen we meer mensen, maar waar komt dit budget vandaan? In tijden van klimaatcrisis, natuurcrisis en biodiversiteitscrisis zijn er een hoop andere noodzakelijke kostenposten die op termijn ook inwoners in hun portemonnee gaan treffen.

De Partij voor de Dieren ziet liever geen discussie over hoeveel mensen we moeten helpen die echt bestaanszekerheid nodig hebben. En voorkomen we dat mensen in armoede vervallen. Als het college scenario's gaat uitwerken zoals de Rekenkamer vraagt, dan willen wij graag zien dat het college in beeld brengt welke kostenposten bijdragen aan sluimerende armoede. Bijvoorbeeld: door te sturen op een groei van de stad, komen er meer mensen naar Utrecht, worden huizen bijvoorbeeld duurder, en nemen de leefkosten toe. Wil het college dit bij het uitwerken van de scenario's meenemen?

De Rekenkamer doet goede aanbevelingen, het college neemt ze over en ook de Armoede Coalitie adviseert ze over te nemen. Een belangrijke vinden wij: dat onderdelen van de gemeente beter moeten samenwerken om een meer samenhangend beleid te ontwikkelen, om zo slagkracht, efficiëntie en impact te vergroten.

De Partij voor de Dieren wil hierop inhaken door ook dierenwelzijnsbeleid inniger bij het armoedebeleid te betrekken. Veel mensen in armoede hebben dieren in huis, ook omdat ze uit geldgebruik een minder sociaal leven leiden en steun vinden bij hun huisdieren. En waar er 8 mensenvoedselbanken zijn, is er maar één Dierenvoedselbank die niet heel ruim in diens financiele jasje zit. Ik zag dat de Rekenkamer bij het doen van dit onderzoek de Dierenvoedselbank passeerde – geen kritiek, maar wel typerend.

De dierenartskosten rijzen ook momenteel de pan uit, doordat internationale ketens en investeringsmaatschappijen, die geen belasting betalen, individuele dierenartspraktijken opkopen en de tarieven verhogen. Mensen met huisdieren en krappe beurs mijden die dierenarts steeds meer. Zo dreigen dieren de dupe te worden en hoewel de Rekenkamer waarschuwt voor steeds meer groepen toevoegen aan de armoederegelingen, pleiten wij echt wel voor het vizier op dieren op armoede. Wij willen dat minima ondersteund worden in kosten voor hun dieren, en komen daar bij de Armoedenota op terug. Wij zouden bijvoorbeeld meer ondersteuning willen bij dierenartskosten. Dat een dierenartsverzekering nodig is, komt ook doordat per 1 januari dierenverwaarlozing sneller bestraft gaat worden, waar wij natuurlijk in het algemeen heel blij mee zijn. Maar we moeten niet de minima opzadelen met boetes, omdat ze de zorg van hun huisdier niet meer kunnen betalen. Ook hier komen we nog op terug.

Tot slot, voorzitter, de Rekenkamer constateert dat niet altijd duidelijk is hoe investeringen en subsidies daadwerkelijk bijdragen. Enerzijds wil je hier meer controle op. Maar anderzijds wil je niet mensen en partners in het armoedebeleid opzadelen met een enorme verantwoordingsplicht. Want dat kost tijd en geld. Is de wethouder het hiermee eens?