Commis­sie­bij­drage Stede­lijke ontwik­keling, wonen en stati­ons­gebied Voor­jaarsnota 2019

Dat de lucht in Utrecht smerig is, is algemeen bekend. De stad pronkt met haar milieuzone, waarmee inderdaad bijgedragen wordt aan iets minder vieze lucht.

Maar als tegelijkertijd de stad nog volstaat met ronkende diesel aggregaten schiet het natuurlijk niet echt op. Die aggregaten worden niet alleen bij evenementen gebruikt, maar ook door aannemers.

Omwonenden ondervinden hiervan geluids- en stankoverlast en het milieu wordt vervuild.

De Partij voor de Dieren vindt dat er bij bouwlocaties geen dieseldampen meer de lucht in mogen gaan. Zowel bij kleine als bij grote bouwprojecten moet gebruik gemaakt worden van vaste stroompunten. Bij nieuwbouwprojecten waar nog geen infrastructuur is, moet dan mogelijk het elektriciteitsnetwerk eerder aangelegd worden. Dat moeten we dan accepteren.

Daarom de volgende vraag: Is de wethouder bereid alle bouwlocaties (bestaande en geplande) onmiddellijk afspraken te maken over het gebruik van elektriciteit in plaats van generatoren om schade aan de gezondheid en het welzijn van mens, dier en milieu in de toekomst te voorkomen? En met afspraken bedoelen we voor alle duidelijkheid niet: in gesprek gaan en onder de aandacht brengen, maar gewoon vastleggen als keiharde afspraak.

En voor echt nieuwe, toekomstige bouwlocaties: is de wethouder bereid om de mogelijkheden te onderzoeken om het gebruik van dieselaggregaten bij bouwprojecten actief tegen te gaan?

Stedelijke ontwikkeling – ruimte voor sport
Door de groei van de stad, het bijbouwen van woningen en daarmee aantrekken van meer inwoners, neemt ook de behoefte aan ruimte voor onder meer sport en recreatie toe. De laatste tijd zien we te vaak dat hierbij in nieuwbouwplannen niet wordt voorzien. En daardoor neemt de druk op de bestaande voorzieningen toe en worden steeds vaker groene gebieden opgeofferd voor sport.

Blijkbaar wordt hier bij dit soort ontwikkelingen onvoldoende over nagedacht. Of er wordt wel over nagedacht, maar er wordt een keuze gemaakt voor asfalt en stenen, in plaats van voor beweegruimte.

Kan de wethouder toezeggen om van nu af aan bij elke stedelijke ontwikkeling, bij elk bouwplan, standaard een substantieel minimum percentage van het oppervlak, te bestemmen voor maatschappelijke bestemmingen waaronder sport?

Ik kan daarbij alvast aankondigen dat de Partij voor de Dieren richting het slotdebat een motie overweegt om vast te leggen dat bij SpvE’s of omgevingsvisies een minimumpercentage ruimte, in verhouding tot het aantal bewoners van het gebied, wordt gereserveerd voor sport en recreatie.

Stationsgebied – Daalsepark
Voorzitter, wie houdt er nu niet van meer groen, een goed verlopen participatie en tevreden inwoners? Wij allemaal, denk ik. Daarom brengen wij hier met veel plezier het afgelopen weekend geopende Spoorpark in Tilburg ter sprake. Wat is er gebeurd: op een voormalig rangeerterrein vlakbij het station van Tilburg is er door middel van een burgerinitiatief een gloednieuw park geopend, dat ruimte biedt aan groen, sport, horeca, evenementen, er zijn bomen, en er is een zelfreinigend beekje. Wij waren er afgelopen zaterdag en dachten: dit willen wij in Utrecht ook!

En wij zien ook een goede plek hiervoor, want in onze maag zit nog altijd enorm dwars het feit dat het Daalsepark bebouwd moet gaan worden om 1 miljoen euro te gaan verdienen, op een totaal van miljoenen aan grondopbrengsten in het stationsgebied. De opbrengst van gebouwen op het Daalsepark is zo bezien een financiële peulenschil, maar de maatschappelijke kosten zijn enorm: opoffering open ruimte, bomenkap, met gevolgen voor luchtkwaliteit, gezondheid en klimaatadaptatie (hittestress).

De verwachting is dat door het afnemen van onzekerheden, er in de komende jaren weerstandsvermogen dat gereserveerd is voor het opvangen van risico’s in het stationsgebied vrijvalt. De Partij voor de Dieren ziet graag dat dit benut wordt voor het opheffen van de verdienopgave in het Daalsepark. Graag hier een reactie op; we denken in elk geval aan een motie.

Aan deze businesscase moesten wij denken toen we afgelopen zaterdag bij de opening van het Spoorpark in Tilburg waren. Het plan kostte daar zowaar 8 miljoen euro, en echt iedereen is tevreden. Het Spoorpark is overigens veel groter dan Daalsepark, dus als het daar kan, waarom bij ons dan niet?

Daarom de vraag: is de wethouder bereid om zich in de business case van het Spoorpark te verdiepen, en daarbij parallellen te ontdekken, met als doel te vast te stellen of er elementen daarvan gehanteerd kunnen worden bij het Daalsepark? De PvdD heeft betrokken bewoners rondom het Daalsepark ook wel eens horen zeggen dat zij zelf financieel zouden willen bijdragen om opoffering van het park te voorkomen, en we denken dat een miljoen euro nog wel te crowdfunden is om het park gebouwenvrij te houden en verder te vergroenen. Is de wethouder daarom bereid de mogelijkheid van crowdfunden te onderzoeken?