Schrif­te­lijke vragen Plastic in de natuur

Indiendatum: 21 nov. 2018
Antwoorddatum: 19 dec. 2018

Schriftelijke vragen 157/2018

Diverse bezorgde bewoners wezen de gemeente en de Partij voor de Dieren erop dat er op de ruiterpaden bij Het Lint in het Máximapark plastic ‘krullen’ liggen. Via Twitter bevestigde de gemeente dat het om plastic gaat en zij antwoordde: “De helft van de ruitenpaden zijn [sic] aangelegd met een mix van zand en polypropyleen. Hierdoor wordt het zandpakket als het ware bewapend. Stabiliteit en verbeterde waterhuishouding door de toegevoegde snippers. Verbeterde veerkracht en schokabsorptie, zeer duurzaam en afbreekbaar. ^HE”

In maneges wordt soms ook gebruik gemaakt van plastic, maar vooral in de natuur is dit natuurlijk zeer onwenselijk. We hebben daarom de volgende vragen:

1. Waarom heeft de gemeente ervoor gekozen plastic te verwerken in de ruiterpaden bij het Máximapark?

Het toegepaste materiaal in de ruiterpaden bij het Maximapark betreft polypropyleen vezel. Het gebruik van dit materiaal in deze ruiterpaden was destijds (bij de aanleg in 2009) een proef. De vezels zijn vermengd met de zandbodem. Hierdoor ontstaat een betere veerkracht. Bovendien heeft het materiaal de eigenschap om water voor langere tijd vast te houden, waardoor er minder stofontwikkeling is. En daarmee verkleint de kans op het inademen van stof door paard en ruiter. Het mengsel van zand en polypropyleenvezels voldoet aan de vereisten uit het Besluit Bodemkwaliteit. Vanuit het perspectief van milieu en natuur is duurzaam niet per definitie een juiste kwalificatie voor polypropyleen. Zoals aangegeven betrof het gebruik van dit materiaal een proef, we vervangen op korte termijn de aanwezige polypropyleenvezels door zand.

2. Waarom noemt een medewerker van de gemeente dit plastic “zeer duurzaam en afbreekbaar”? Wat is er dan duurzaam aan en binnen hoeveel tijd breekt dit plastic dan af?

Polypropyleen vezels zijn slijtvast en daardoor geschikt voor langdurig gebruik. Het materiaal leent zich goed voor recycling. De toegepaste vezels zijn niet UV-bestendig en vergaan in het licht. Zij zijn dus afbreekbaar. Momenteel zijn de meningen over zogenaamde bio-plastics verdeeld. Biologisch afbreekbaar plastic dat in het milieu terecht komt, doet er namelijk, net als regulier plastic, tientallen jaren over om vanzelf te vergaan. Vanuit het perspectief van milieu en natuur is -zoals bij het antwoord op vraag 1 aangegeven- duurzaam niet per definitie een juiste kwalificatie voor polypropyleen.

3. Wordt er ook op andere paden (niet alleen ruiterpaden, maar álle paden) in de gemeente Utrecht gebruik gemaakt van plastic? Zo ja, op welke locaties en ligt het plastic dan ook los in het zand (en niet vast, zoals op sommige paden, die gemaakt zijn van bouwafval wat ‘geperst’ is in de paden)?

Nee, dit materiaal passen we niet toe op andere paden.

4. Hoe vaak wordt het materiaal op de paden die gebruik maken van dit soort (en andere soorten) plastic ververst/aangevuld? En wat gebeurt er met het plastic dat eventueel verwijderd wordt?

Tot op heden was het niet nodig het materiaal aan te vullen of te verversen.

5. Deelt het college de zorgen van de Partij voor de Dieren dat er, ook bij afbraak van het plastic, micro- en nanoplastics in het milieu terechtkomen, die het water kunnen verontreinigen en die door dieren kunnen worden opgegeten vóórdat de plastics vergaan zijn?

Ja

6. Hoe voorkomt de gemeente dat dit plastic slachtoffers maakt onder honden, vogels, vissen en andere dieren? En dat het verder gaat zwerven door de natuur/in parken?

Zie het antwoord bij vraag 1: we vervangen op korte termijn de aanwezige polypropyleenvezels door zand.

7. Is het college het met de Partij voor de Dieren eens dat het onwenselijk is om los liggend plastic te gebruiken op ruiterpaden, wandelpaden en andere locaties in Utrecht vanwege het gevaar voor dieren en natuur? Zo nee, waarom niet?

Ja

8. Is het college bereid te stoppen met het gebruik van dit soort plastic en over te gaan op milieu- en diervriendelijke materialen? Zo ja, per wanneer? Zo nee, waarom niet?

Ja. Zie het antwoord op de vragen 1 en 6.

Anne Sasbrink, Partij voor de Dieren